Diepzeeduiken 2020
Ik denk dat we al meer dan een handvol jaren de diepte induiken in de Bijbel.
Met het nieuwe kerkelijk jaar dat begint met de advent zijn we aangetrokken door het evangelie van Jezus Christus, in 2019 (vanaf advent 2018) volgens Lucas, sinds de advent 2019 (nu 2020) volgens Mattheus. Insiders weten dat er een driejaarlijkse cyclus is die achtereenvolgens Mt, Mc en Lc betreft. We lezen dan, in dat jaar, vooral teksten uit het gelijknamige evangelie.
Het is een belangrijke bijdrage tot de verkondigingstaak die we hebben in onze nieuwe parochie en ons dekenaat. Het ondersteunt de liturgie. Gelovigen moeten steeds meer thuis komen in de Bijbel, zeker in het NT, bijzonder in het evangelie, er zeker niet langer van vervreemden, want ze missen iets wezenlijks.
Door gebrek aan contact ermee, door uitblijven van aanbod, lectuur en gesprek erover. Hoe kunnen we Gods Woord eren zonder er iets meer over te weten? Het holt uit, onze hulde wordt een karikatuur. En Gods Woord wordt een probleem.
Er is veel vervreemding. De gewijde geschiedenis van weleer is door niets vervangen; eenmaal je de school hebt verlaten en waar je hopelijk gelovige getuigen hebt beluisterd voor de catechese en de geloofsverdieping, eens je de weekendvieringen vaarwel hebt gezegd, zijn er geen aanbrengers meer van het evangelie. Hoe kan je dan je geloof laten volwassen worden, laten groeien en vruchten dragen?
Veel goede dingen doen is bewonderenswaardig, er een deugdelijk humanisme op na houden, zijn mooie voorbeelden van menselijkheid en broederschap; maar Jezus’ voorbeeld en zijn origineel getuigenis gaan verder; het is de moeite van dat al te willen ontdekken en kennen, en van er zich dan naar te leren schikken. Om een goed mens te zijn zoals Jezus moet je Hem beter leren kennen. Altijd beter. Hij groeit met je mee zoals een echt vriend, altijd verrassend en zo trouw. En verrassend. Hoe vaak ontdekken mensen iets dat ze nog nooit hebben gelezen of gehoord in dat evangelie.
In het aflopende kerkelijk jaar, de C-cyclus, lazen we overwegend op zondag en in de weekendvieringen Lucas. Hij staat bekend als een erudiet en wijs man, een wereldburger die de toenmalige wereldtaal Grieks sprak en schreef. Zijn ‘evangelie van Jezus’ laat blijken hoe hij gefascineerd werd door de barmhartige Jezus, door de gastvrijheid van de mensen (veel tafelen, graag feesten, diepe ontmoetingen) en de gastvrijheid die Jezus zelf aanbood (een ruimte waarin mensen konden herleven). Lucas vertelt van een Jezus van ontmoetingen, van kleine mensen, die ‘dé verhalen van de wereldgeschiedenis’ heeft verteld (de Barmhartige Samaritaan, de Verloren Zoon).
Het is God die op bezoek komt bij de mensen. En de mensen zijn wat blij als ze dat zien en geloven. Het kan ook vandaag opnieuw gebeuren. In jouw leven. In jouw bestaan.
Lukas heeft vele kleine details als eigenaardigheden die doen nadenken en tot dankbare verwondering aanzetten. Ik denk dat hij het meest menselijke evangelie heeft overgeleverd. Deze tekst lezen vele mensen, dat getuigen ze, het liefst van de vier evangelieverhalen. Op hun huid geschreven. Passend bij hun zeker niet altijd gemakkelijke verwachtingen over het leven.
Nu, in het lopende kerkelijk jaar lezen we Mattheus. Hij is als jood en christen geworden zeer vertrouwd met de joodse achtergrond van Jezus en schrijft ook voor de joden die christen geworden zijn. Jezus lijkt wel op Mozes, Hij is een nieuwe Mozes, deze van het NT. Vijf grote redevoeringen doen denken aan de vijf ‘boekrollen van Mozes’ (zie de eerste vijf boeken van het OT). Jezus is net als Mozes een ‘bergbeklimmer’ (meer spiritueel dan fysiek) want op de Berg spreekt Jezus zijn belangrijkste redevoering uit (de Bergrede) net zoals Mozes op de Sinaïberg de Tien Geboden of de Decaloog samenstelde. Zo graag vermeldt Mattheus dat in vervulling gaat wat in het OT bij de profeten voorzegd werd. Wie vertrouwd is met het jodendom van die tijd weet heel goed wat leraar of rabbi Jezus wil zeggen. Via Mattheus.
Kom Mattheus beter leren kennen. Neem eens een avondje diepzeeduiken in de Bijbel mee. Deel eenvoudig met anderen je geloof, of kom gewoon luisteren (iedereen moet zichzelf kunnen zijn), sta stil bij je zoeken en wordt ongewoon blij dat je iets vindt of verneemt, als je in die teksten en woorden Iemand mag ontmoeten die je uitnodigt om verder te gaan, je leven uit te diepen. Kom doodgewoon genieten van de stilte, en van het zwijgen om te kunnen luisteren. Voel je koninklijk vrij om te delen van je stilte en ingetogenheid bij de teksten die zullen vóór liggen, om iets te zeggen (niemand hoeft iets te zeggen), geniet van de getuigenissen van wie al een eindje op weg is en thuisgekomen is in dat evangelie, wordt mee stil bij elk getuigenis. En ga dankbaar naar huis, gezonden naar je medemensen, je broers en zussen. Je weet en voelt: er is iets te doen, je hebt iets gekregen, je draagt een lichtje mee en dat mag onderweg niet uitgaan, je wilt niet dat het uitgaat.
We zijn tot nog toe met een bescheiden groepje, wat het gebeuren intens maakt en gewoon tegelijk. Er zouden eigenlijk meer groepjes moeten ontstaan, of de groep mag wat groter worden, want dit is belangrijk: Gods Woord moet klinken en kan echt verstaan worden.
Herman Cooreman msc
Telkens in ’t Klokske, Opdorp, om 19.30 uur.
Elke keer welkom!
Data 2020
8 januari - 19 februari - 18 maart - 15 april - 27 mei - 24 juni
16 september - 14 oktober - 18 november - 16 december