In het voorjaar kregen we in de sacristie van Anne-Sophie een geheim bericht, we mochten het aan niemand zeggen: ze zou meedoen aan Down the Road. Ze zou ook een aantal weken afwezig zijn als acoliet voor de vieringen. We beloofden dat we zouden proberen het stil te houden en zij beloofde de acolietenploeg dat ze zou terugkeren.
Down the road is bij de meesten onder ons gekend. Het is een human interest programma waarbij Dieter Coppens en begeleidster Saar op tocht gaan met mensen met het syndroom van Down. Ondertussen is men aan het vijfde seizoen bezig en de acht afleveringen starten vanaf maandag 29 augustus om 20:35u. op Eén.
Sedert een kleine acht jaar is Anne-Sophie betrokken als acoliet in de Mariaparochie. Als trouwe aanwezige tijdens de viering werd ze door de pastoor aangesproken en na wat aarzelen en onzekerheid en met wat tussenpauzes is ze graag aanwezig. Met verantwoordelijkheid neemt ze de haar toevertrouwde functies waar en is ze ook betrokken in de inclusieve acolietenploeg. En in de sacristie mag je zeker zijn dat je steeds voldoende en spontaan informatie krijgt over haar afgelopen en komende week. Ook voor een grapje zit ze niet verlegen.
Geert C. Leenknegt, priester
Haar ouders vertellen hun ervaring en die van Anne-Sophie over de deelname aan Down the Road:
Anne-Sophie kreeg de kans van haar leven om mee te reizen met Down the Road.
2017
Nog vóór we weet hadden van wat Down the Road zou betekenen, werden we in mei 2017 gecontacteerd door het productiehuis Roses Are Blue, de organisatoren van het programma Down the Road. Vanuit de opleidingsplaats in Antwerpen, waar Anne-Sophie haar opleiding had gevolgd van co-begeleider in woonzorgcentrum, hadden ze haar naam doorgegeven als kandidaat voor dergelijke, grensverleggende activiteit. Hoewel we er toen niet op zijn ingegaan, boeide het ons om het programma te volgen op tv. Wij zijn fan van het programma vanaf het eerst uur!
2019
Twee jaar later werd Anne-Sophie opnieuw gecontacteerd met de vraag of ze daar wil aan deelnemen. Na een aantal gesprekken, eindigde ze op de vierde plaats, maar heeft ze dus niet kunnen deelnemen omdat er maar 3 meisjes mochten meereizen. Anne-Sophie vond het toen wel jammer, maar aanvaardde het vrij vlot.
2021
Toen er vorig jaar opnieuw de vraag kwam of Anne-Sophie wou meegaan met een volgende Down the Road, was haar antwoord heel duidelijk! Omdat Anne-Sophie zó enthousiast was, konden wij als ouders, haar moeilijk negatief beïnvloeden. We hebben haar dan ook gesteund in haar deelname voor de selectie.
We zijn ervan uitgegaan dat de ervaring die je met zo'n reis opdoet gewoon buitengewoon is. Het is een unieke kans om met een select gezelschap een prachtige reis te maken. Het voelde bij Anne-Sophie aan als een droom die werkelijkheid zou worden...
Verrassend
De groep is vertrokken op 1 mei. Anne-Sophie was super enthousiast, maar ze wist totaal niet welke de bestemming zou zijn... Haar enige kennis was: bestemming in een warm land en dat Dieter en Saar de leiding nemen voor de 3 jongens en 3 meisjes met het syndroom van Down die meereizen. De deelnemers kennen elkaar vooraf niet. Het is pas in de luchthaven dat ze elkaar voor 't eerst zien en dat het bekend is gemaakt dat de reisbestemming Thailand is!
Ook tijdens de reis wordt er pas 's morgens gezegd wat de dag activiteit zal zijn.
Anne-Sophie plant heel graag en organiseert nauwkeurig haar dagbesteding. Ze bereidt alles steeds héél goed voor, al soms dagen voordien (kledij, benodigdheden...). Het zal voor haar een grote uitdaging zijn geweest om dan pas de dag zelf te weten wat er op het programma staat. De uitdaging zit dus ook voor een stuk in het verrassingseffect.
Uitdagend
Er verschijnen acht mensen voor de camera, maar er gaat nog een hele crew mee op reis. In totaal zijn ze met 23 mensen op stap gegaan. Enkel Saar heeft echt werkervaring met personen met beperking. De anderen zijn allemaal tv-makers, camera- en geluidsmensen, redacteurs, producers. Ze willen samen de zes reizigers met het syndroom van Down de tijd van hun leven geven. De reis is heel intens en is een grote uitdaging. Elke één à twee dagen op een andere bestemming is ook héél vermoeiend. Maar de vriendschappen die kunnen groeien, zijn vriendschapsbanden die voor het leven gesmeed worden.
Opnames
Elke morgen werd er een micro op de deelnemers bevestigd en 's avonds verwijderd. Alles wat wordt gezegd, wordt dus opgenomen. Het grootste deel van de dag wordt er ook gefilmd.
Dat zal ook ongetwijfeld een speciale ervaring zijn, maar Anne-Sophie vond dit blijkbaar niet zo erg.
Het was voor ons, als ouder, uiteraard een grote beslissing om Anne-Sophie aan zo'n project te laten deelnemen. Er zijn na de vorige seizoenen heel veel mensen die lovend spreken over het programma en ons aanspreken: is dat niet een programma waar Anne-Sophie zin voor heeft? Ook mede omdat Anne-Sophie er zelf zó enthousiast over was, hebben we haar, toen de vraag kwam, de kans gegeven om deel te nemen aan de selectie. Het geeft haar de mogelijkheid om door te groeien in haar ontwikkeling.
Het afscheid nemen voor drie weken is natuurlijk lang … drie weken lang het zonnetje in huis missen... maar we hebben het haar zó gegund! Nu kijken we er ook naar uit wat het programma zal brengen. Anne-Sophie is alleszins heel blij dat ze heeft mogen deelnemen. Ze is ook fier dat ze alle activiteiten heeft geprobeerd en de meeste ervan heeft kunnen waarmaken.
Inclusief
We hopen ook dat ze met haar deelname aan het programma heeft bijgedragen aan het doel van het programma: “de kijker te laten kijken voorbij de beperking”.
Sinds het succes van het programma Down the Road, ondervinden we trouwens dat de samenleving meer openstaat voor de mensen met het syndroom van Down. Mensen durven haar bijvoorbeeld vlugger aanspreken.
Als Anne-Sophie nu zelf op tv zal komen, kan die confrontatie natuurlijk wel nog een andere wending aannemen... maar daar zal Anne-Sophie waarschijnlijk ook geen probleem van maken.
Annemarie en Luc
*De koptitels werden door de redactie toegevoegd.
deze tekst werd gepubliceerd in Week: 34 (nummer van woensdag 24 augustus 2022) Editie: 2172 – Kerk en Leven Lebbeke en Editie: 2045 – Kerk en Leven Buggenhout
